ΕΘΝΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ -Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

Πρέπει να νοιώθουμε τυχεροί και περήφανοι που γεννηθήκαμε στη Κέρκυρα. Περήφανοι για το φυσικό κάλλος την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Τυχεροί γιατί μπορούμε καθημερινά και ανέξοδα να απολαμβάνουμε τις ομορφιές του νησιού μας. Ταυτόχρονα όμως έχουμε καθήκον να νοιώθουμε ιδιαίτερη ανησυχία για πολλά από τα κατορθώματα «ημών» των κατοίκων της σύγχρονης Κέρκυρας.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΜΠΟΥΝΙΑ-ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ


Ένα από αυτά είναι η «κατάντια» του λεγόμενου Εθνικού Αθλητικού Κέντρου (Ε.Α.Κ) της πόλης μας. Είμαι ένας άνθρωπος που μεγάλωσα με τον αθλητισμό και εξακολουθώ να τον παρακολουθώ από κοντά. Είχα την τιμή και τη χαρά να υπηρετήσω το ΕΑΚ της Κέρκυρας από τη θέση του Γεν. Γραμματέα της Επιτροπής Διοίκησης για τέσσερα χρόνια ,από το 1985 μέχρι και το 1989. Έτσι από τη θέση αυτή έμαθα πολλά από τα μυστικά του, έζησα τα προβλήματα και τις ιδιαιτερότητες του χώρου. Ομολογώ πως μετά από είκοσι και πλέον χρόνια νοιώθω ιδιαίτερη λύπη και προβληματισμό. Λύπη για την θλιβερή εικόνα που παρουσιάζουν οι αθλητικές εγκαταστάσεις στο σύνολό τους και προβληματισμό για το τι «μέλλει γενέσθαι».Οι χώροι που αθλούνται καθημερινά τα παιδιά μας κάθε άλλο παρά με χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας μοιάζουν. Εικόνες παρακμής και εγκατάλειψης παντού.
Ιδιαίτερα η κατάσταση των χώρων του ποδοσφαιρικού γηπέδου είναι το λιγότερο απαράδεκτη. Αλλά πώς να μην είναι;
Το οργανόγραμμα του ΕΑΚ προβλέπει 19 άτομα προσωπικό (τόσα ήταν το 1989), και αυτή τη στιγμή εργάζονται μόλις οκτώ. Πληροφορούμαι μάλιστα ότι επίκειται η συνταξιοδότηση δύο έξ’ αυτών. Ο χώρος είναι τεράστιος και οι απαιτήσεις πολύ μεγάλες. Οι φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού δεν φτάνουν και η ανεπάρκεια των διοικούντων τα τελευταία χρόνια είναι προφανής. Συν «τοις άλλοις» η ποδοσφαιρική ομάδα του Α.Ο. Κέρκυρα φέτος αποτελώντας τον καλλίτερο αθλητικό πρεσβευτή της Κέρκυρας, είναι πλέον φανερό ότι την επόμενη χρονιά θα αγωνίζεται στη μεγάλη κατηγορία του Ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Όπως είναι φανερό τα μάτια των Ελλήνων φιλάθλων θα είναι πλέον στραμένα και στο νησί μας. Σε μια περίοδο που στις περισσότερες πόλεις της πατρίδας μας χτίζονται, ή έχουν χτιστεί, σύγχρονοι χώροι άθλησης, εμείς παραμένουμε καθηλωμένοι στη μιζέρια-αποτέλεσμα της απραξίας ή της ανικανότητάς μας. Έτσι η διαπόμπευσή μας στο Πανελλήνιο είναι προ των πυλών.
Κάποια στιγμή όμως πρέπει να σταματήσουμε τη γκρίνια και να προσπαθήσουμε να δούμε την επόμενη μέρα. Πιστεύω λοιπόν πως πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις από τους αρμόδιους φορείς (Υφυπουργέ σώσε μας) ώστε:
Να εξασφαλιστεί γενναία χρηματοδότηση από τη ΓΓ Αθλητισμού για την άμεση βελτίωση και συντήρηση όλων των χώρων του ΕΑΚ, εν όψει της νέας αγωνιστικής περιόδου.
Να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για την πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού.
Στα πλαίσια του σχεδίου «Καλλικράτης» να απαιτηθεί οι εγκαταστάσεις του ΕΑΚ να περιέλθουν στο νέο, αναβαθμισμένο, Δήμο Κερκυραίων μαζί με την αναγκαία χρηματοδότηση, από τα έσοδα του ΟΠΑΠ , για την αναβάθμιση –συντήρηση του χώρου και την μισθοδοσία του προσωπικού.
Παράλληλα να διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίο θα δρομολογηθεί η μεταφορά του ποδοσφαιρικού γηπέδου εκτός πόλεως (λιβάδι Ρόπα;) ώστε ο συγκεκριμένος χώρος να χρησιμοποιηθεί από το Δήμο Κερκυραίων, μαζί με το χώρο του παλαιού νοσοκομείου, σαν υπαίθριος χώρος στάθμευσης-λύση οξυγόνο στην ασφυκτιούσα πόλη μας.
Ελπίζω να μην ομιλώ για άλλη μια φορά σε «ώτα μή ακουόντων».