Το μετέωρο βήμα του «γαλάζιου» πελαργού

Αρθρο του Ηλία Βαλάρη

"Το μετέωρο βήμα του "γαλάζιου" πελαργού θυμίζουν οι πρώτες πολιτικές κινήσεις της ΝΔ, μετά την εκλογή του νέου προέδρου της, ίσως βέβαια δικαιολογημένα αφού ακόμα όπως είναι λογικό δεν έχει συνέλθει, ούτε από την εσωκομματική διαδικασία, ούτε βέβαια από τη προ διμήνου εκλογική της συντριβή. Βέβαια πριν περάσουν καν ούτε τα εύλογα 24ωρα από την ανάληψη των καθηκόντων του κ. Σαμαρά, είναι δύσκολο να προβαίνουμε σε εκτιμήσεις. Υπάρχουν όμως μερικά στοιχεία που θα δημιουργήσουν δεδομένα και πολύ περισσότερο θα αποτελέσουν το «δάπεδο» πάνω στο οποίο ο νέος γαλάζιος αρχηγός θα επιχειρήσει να βηματίσει και ενδεχομένως να δυσκολευτεί.

Το πρώτο σημαντικό και εξόχως θετικό θα λέγαμε ότι είναι το πνεύμα συναίνεσης που επιδεικνύει, πράγμα που μένει να αποδειχτεί και ειλικρινές και πολύ περισσότερο να καταφέρει να το διαχύσει και στις υπόλοιπες βαθμίδες των θερμοκέφαλων υποστηρικτών του, πριν εγκατασταθούν οι καθεστωτικές λογικές στις οποίες πολλά από τα μέλη και τους παράγοντες της ΝΔ, δείχνουν να ρέπουν και να διαθέτουν εξαιρετική έφεση.

Παρά τις όποιες όμως πρώτες και εν πολλοίς δικαιολογημένες παρεκτροπές στα δευτεροκλασάτα στελέχη του, ο ίδιος βρήκε το χρόνο και τη δυνατότητα μνα προχωρήσει σε μια τοποθέτηση με ιδιαίτερη σημασία και με γνώμονα το άνοιγμα του κλειστού του κύκλου που ορίζουν οι υποστηρικτές της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς».

Η τοποθέτηση του κ. Αρβανιτόπουλου στη θέση του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Προέδρου σηματοδοτεί δύο βασικά σημεία:

Πρώτον ανοίγει το σαλόνι της ΝΔ στους Καραμανλικούς ως όφειλε και δεύτερον σηματοδοτεί το ριζοσπαστικό άνοιγμα προς τους φιλελεύθερους. Κι αυτό διότι ο κ. Αρβανιτόπουλος μέχρι τον ορισμό του ήταν ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Καραμανλή, ενώ η βιβλιογραφία του καταδεικνύει τις φιλελεύθερες καταβολές του. Το εισαγωγικό του μάλιστα κείμενο στην έκδοση του Ιδρύματος του βιβλίου «Το Σύνταγμα της Ελευθερίας» του νομπελίστα Αυστριακού Οικονομολόγου Φ. Χάγιεκ, ο οποίος αποτελεί ένας εκ των θεμελιωτών του πολιτικού φιλελευθερισμού στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, ουσιαστικά επικαιροποιεί το νόημα του φιλελευθερισμού στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα και δικαιώνει κατά κύριο λόγο τους υπερασπιστές της θεωρίας ως κυρίαρχης πολιτικής έκφρασης, ακόμα και έναντι στις επικρίσεις των συντηρητικών δυνάμεων της παραδοσιακής Νέας Δημοκρατίας.

Από την άλλη όμως το παρόν του κ. Σαμαράτου βασανίζεται από την προϊστορία του. Αυτό φαίνεται είτε από τις αναγκαστικές τοποθετήσεις του, είτε από τις προκλήσεις που προτάσσουν οι ανταγωνιστικοί πολιτικοί σχηματισμοί.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το κλίμα ηρεμίας και «επιλεκτικής» φιλικότητας που καταγράφηκε στη συνάντηση που είχε με τον Πρωθυπουργό, ακολούθησε η σκληρή γλώσσα και οι πομπώδεις προειδοποιήσεις προς την Κυβέρνηση αναφορικά με την οικονομική πολιτική.

Είναι αλήθεια, ότι σε αυτήν την κίνηση που κρίθηκε παράταιρη και μάλλον επιτηδευμένη, υποχρεώθηκε να προχωρήσει, μια και το κοινό φοιτητικό παρελθόν του στο Πανεπιστήμιο με το σημερινό Πρωθυπουργό, οδήγησε στη φημολογία της συναινετικής πολιτικής μεταξύ των δύο φίλων από τα παλιά και όχι στην πολιτικής συμφωνίας για εθνικούς λόγους δύο αντιθέτων ιδεολογικών και πολιτικών σχηματισμών.

Παράλληλα, η πρώτη όχληση έφτασε πολύ νωρίς και μάλιστα με μια προκλητική τοποθέτηση από τα δεξιά της ΝΔ. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ πρότεινε συνεργασία στον κ. Σαμαρά, ώστε να προχωρήσουν άμεσα στην πρόκληση εκλογών ελέω προεδρικής εκλογής, ώστε να αποτελέσει παρένθεση του ΠΑΣΟΚ μέχρι το Μάρτη. Αυτό λοιπόν, το προτείνει ο κ. Καρατζαφέρης έχοντας στήσει το δόκανο με διπλή δαγκάνα! Διότι όπως τοποθετείται ο εκ δεξιών της αντιπολίτευσης. μονά - ζυγά κερδίζει το ΛΑΟΣ. Μια κι αν πει όχι ο κ. Σαμαράς θα κατηγορηθεί για ενδοτισμό στο ΠΑΣΟΚ, αν πει ναι και νικήσουν, το ΛΑΟΣ κερδίζει συγκυβέρνηση και την πρωτοβουλία. Ενώ αν χάσουν, τότε ο Σαμαράς δεν δικαιολογείται να υποστηρίζει την ανανέωση της δεξιάς. Για να κάνει μάλιστα το επιχείρημά του ισχυρότερο ο κ. Καρατζαφέρης θυμίζει και την προϊστορία του νέου Προέδρου με την συναίνεση του ως ΠΟΛΑ στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή Στεφανόπουλου, που καθυστέρησε την πρόκληση εκλογών για μια πενταετία και τη ΝΔ να επανέλθει σε τροχιά εξουσίας για συνολικά δέκα χρόνια.

Οι παγίδες λοιπόν στήνονται, αλλά και η πολιτική επανέρχεται στο προσκήνιο. Είναι προφανές λοιπόν ότι η ΝΔ αν και στέκεται ακόμα στο ένα πόδι, θα πρέπει γρηγορότερα από όσο υπολόγιζε να πατήσει στα δυο της πόδια και να ξεκινήσει να σχεδιάζει πολιτικά και τακτικά τα επόμενα βήματά της".