Ο Βουλευτής Νίκος Δένδιας, την Τετάρτη 7 Μαΐου 2008 τοποθετήθηκε στην Βουλή κατά τη συζήτηση επί των Αναθεωρητέων Διατάξεων του Συντάγματος.
Μεταξύ άλλων, ο Βουλευτής τόνισε τα ακόλουθα:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μια κορυφαία συζήτηση, όπως είναι η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας, κανείς ούτε μπορεί να χρησιμοποιεί έντονες εκφράσεις ούτε μπορεί να χρησιμοποιεί οξείς λόγους. Όμως, θα ήθελα και εγώ να εκφράσω τη βαθύτατη λύπη μου, εάν θέλετε, τη στενοχώρια μου, για να μιλάω σε κατανοητή γλώσσα, για το γεγονός όχι μόνο της τυπικής απουσίας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από την κορυφαία αυτή διαδικασία, αλλά κυρίως για το ότι η απουσία και η τακτική αυτή εμπόδισε να υπάρξει ένας ουσιαστικός και βαθύς διάλογος για κεφαλαιώδη θέματα που απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία.
Δεν μπόρεσε να γίνει μια συζήτηση για το 103 του Συντάγματος. Εγώ είμαι από τους ελάχιστους ακόμα – αλλά νομίζω ότι η πορεία του χρόνου θα δικαιώσει αυτή την άποψη – που πιστεύουν ότι θα πρέπει να αλλάξει το άρθρο 103 παράγραφος 4 και εκεί που αυτή τη στιγμή υπάρχει συνταγματικά κατοχυρωμένη η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, και να αναστρέψουμε την απολύτως κατανοητή τότε μέσα στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες απόφαση του Ελευθέριου Βενιζέλου περί μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.
Έχω ξαναπεί ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος είπε, όταν μίλησε στη Βουλή για το συγκεκριμένο θέμα, ότι αυτό δεν γίνεται υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων, γίνεται υπέρ του λαού και του έθνους.
Υπέρ του λαού και του έθνους, λοιπόν, η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να αρθεί. Διότι αυτή είναι κύρια υπαίτια για μια κρατική μηχανή, στην οποία παρά τις φιλότιμες και σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης και του παριστάμενου Υπουργού, δεν έχει μπορέσει να δημιουργηθεί μια κατάσταση φιλική και ανεκτή από τον Έλληνα πολίτη.»
Αναφορικά με την ανάγκη αναθεώρησης του Άρθρου 101, ο Νίκος Δένδιας ανέπτυξε για άλλη μια φορά την επιχειρηματολογία του και τόνισε τα εξής:
«Είναι άχρηστα αυτά, στα οποία φαίνεται ότι δημιουργείται ένας κοινός τόπος; Αναφέρομαι στο άρθρο 57 για το ασυμβίβαστο, για το οποίο θα μου επιτρέψετε να πω ότι υπήρξε κορυφαίο λάθος της προηγούμενης Βουλής, στο άρθρο 101 για τις νησιωτικές και τις ορεινές, όπως έρχεται το άρθρο, περιοχές που επίσης είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Θα μου επιτρέψετε εδώ να πω, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό για την περιφέρεια που μου έχει κάνει την τιμή να την εκπροσωπώ, το Νομό της Κέρκυρας, αλλά νομίζω ότι εκφράζω όλες τις νησιωτικές περιοχές. Αντιμετωπίζουμε τεράστια προβλήματα, μεταξύ άλλων, στη στελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών και για ποιο λόγο; Όχι διότι δεν προκηρύσσονται διαγωνισμοί, οι διαγωνισμοί προκηρύσσονται, αλλά διότι ουδείς θέλει να αφήσει την ευτυχία του κέντρου των Αθηνών, ίσως και της Θεσσαλονίκης, και να μετακινηθεί προς μία περιοχή εκτός του κέντρου. Η πλειοψηφία των Ελλήνων, προφανώς, έχει την εντύπωση ότι το κράτος σταματά κάπου γύρω στο Σχηματάρι, ότι εκεί είναι τα σύνορά μας.
Εν πάση περιπτώσει, λοιπόν, εάν δεν υπάρξει δυνατότητα καθοριστικής σημασίας της εντοπιότητας για τη στελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών των νησιωτικών νομών, δεν θα μπορέσουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα. Δεν υπάρχει δυνατότητα άλλης αντιμετώπισης. Όπως είναι σήμερα η κατάσταση, υπάρχει η δικαιολογημένη επί τη βάσει του 4 της ισότητας των Ελλήνων πολιτών άποψη του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι η εντοπιότητα δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι το καθοριστικό σε ένα διαγωνισμό. Όμως, αυτό πρέπει σε ένα βαθμό να αλλάξει, αλλιώς δημιουργούμε Ελλάδες δύο ταχυτήτων, την Ελλάδα του Κέντρου και ίσως της Θεσσαλονίκης και την Ελλάδα των νησιών, που το στοιχείο της διακοπής της γεωγραφικής συνέχειας φαίνεται στην ελληνική έννομη τάξη να μην παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο.
Θα μου πείτε: Αξίζει για αυτά να τροποποιηθεί το Σύνταγμα; Κατά την άποψή μου, θα σας απαντήσω ευθέως πως ναι, διότι κάθε βελτίωση σε αυτό το επίπεδο είναι σημαντική.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου